Wszyscy słyszeliście zapewne o runach skandynawskich. Ale czy znacie coś takiego jak polskie runy? Roman Ludwicki przybliża nam temat polskich run i swoje autorskie przemyślenia związane z tym tematem. Większość ludzi zajmujących się runami, zapewne słyszało o skandynawskich runach futhark. Są to chyba najpopularniejsze runy, także używane w magii i tarotach runicznych. Nie obrazują one jednak kompletnego alfabetu, brakuje tam wielu głosek, nie mówiąc już o polskich, jak „Ą”, „Ę”, „CZ”, „SZ”, „DZ”, itp. Dlatego też za bardzo nie da się nimi pisać w polskiej mowie. Co prawda znalazłem strony mówiące o tym jak sobie zapisać imię w futhark, jednak jest to bardzo spłycone i uproszczone, gdzie jednej runie należy przypisać wiele różnych głosek, jak np. runie Kenaz przypisuje się głoskę „K”, jak i również „C”. Zapewne dlatego, że runa Kenaz wyglądem przypomina łacińskie „C”, a brakuje tej głoski w futhark. Jednak jest to myślenie niepoprawne, jako że „C” wymawia się zupełnie inaczej niż „K”. „C” jest zębowe, a „K” gardłowe. Jak dowodzi Winicjusz Kossakowski w swoim opracowaniu „Polskie runy przemówiły”, każda runa ma swoje pochodzenie. Mianowicie runa obrazuje jakie narządy mowy należy używać, aby wypowiedzieć daną głoskę. I tak odczytując głoskę po głosce, wypowiadało się wyraz. Oznacza to, że runy nie były pismem z góry ustalonym. Najważniejsze było to, aby rysować narządy mowy, dzięki czemu inny człowiek mógł je odczytać. Dlatego też zestaw run mógł być różny, znaki przypisane tej samej głosce mogły być obrócone, pochylone lub pionowe, jak i całkiem różniące się od siebie, jednak jeżeli tylko trzymano się głównej zasady, nie sprawiało to większych problemów. źrodło: Zmienia to zupełnie postać rzeczy, bo to już nie jest zestaw dziwnych kresek niewiadomego pochodzenia. Mnie zawsze zastanawiało, dlaczego daną runę pisano właśnie tak, a nie inaczej. Niestety żadna strona internetowa przeznaczona runom futhark, jakie odwiedziłem, nie wyjaśnia tego. Natomiast jak głosi legenda, futhark został podarowany ludziom przez boga Odyna – czyli jakoby ktoś z góry narzucił swój zestaw znaków, takich a nie innych. Wg mnie jest to pewien dowód na to, że ludy skandynawskie nie wymyśliły run, a otrzymały je od kogoś, wg mnie tym kimś były ludy słowiańskie. Gdy na polskich ziemiach odnajdywano runy, jak Eratyk z Łęgowa, to nawet polskie gazety się rozpisywały zadając pytania czy Wikingowie u nas byli. Jak się okazuje mogło być na odwrót. To my byliśmy u „Wikingów” przekazując im nasze pismo. Dla mnie osobiście było to wielkie odkrycie, jako że w końcu zacząłem rozumieć dlaczego daną runę właśnie tak ryto, a nie w inny sposób. Oglądając prezentację Polskie runy wyjaśnione zacząłem jednocześnie przepisywać sobie runy na kartkę, wraz z wyjaśnieniem dlaczego tak rysowano. W ten sposób na drugi dzień byłem w stanie pisać i czytać runami. I tak reguły ścieżki zapisałem sobie runami. Okazało się, że jest to bardzo łatwe. Tak jak futhark do mnie nie przemawiał (zapewne dlatego, że był jak alfabet łaciński – tak to się pisze i już), tak polskich run, po wyjaśnieniu przez pana Kossakowskiego, nauczyłem się bardzo szybko. Prostota jest dla mnie też wyznacznikiem słuszności odkryć pana Kossakowskiego. Jak też zauważyłem, futhark zawiera całkiem sporo polskich run: Fehu – identyczna, także czytana jako „F”. Obrazuje dolną wargę przyłożoną do górnych zębów wraz z dodatkową kreseczką aby odróżnić „F’ od „W” – zauważ, że usta układa się tak samo. Co ciekawe w futhark już nie ma odpowiednika polskiej runy „W”, z której „F” się wywodzi, ale jest dosyć podobna – kreseczka jest odwrócona tworząc łacińskie „P” (czyli runa wunjo w futhark). Uruz – choć odwrócona o 180 stopni, ale zachowuje główną zasadę, także czytana jako „U”. Obrazuje wydłużone usta do przodu. Thurisaz – w polskich runach taki znak występuje jako „M”. W polskich runach „M” to rysunek nosa. Ansuz – jest zmodyfikowana, ale podobne odmiany głoski „A” też występowały u innych plemionach słowiańskich, jak w runach etruskich. Obrazuje otwarte usta z dodatkową kreseczką oznaczającą dźwięk powstający na podniebieniu. Raido – identyczna i także czytana jako „R’. Obrazuje podniebienie z drgającym, falującym językiem. Kenaz – identyczna i także czytana jako „K”. Obrazuje dźwięk wydobywający się z gardła. Gebo – ten sam znak występuje w polskich runach, ale czyta się jako głoskę „S”. W polskich runach obrazuje zaciśnięte dwa zęby w przekroju – górny i dolny. Dlaczego w futhark czyta się jako gardłowe „G” – nie wiadomo. Naudiz – podobna do polskiej głoski Ć lub Ś (odmiana polskie runy S). Isa – identyczna i także czytana jako „I”. W polskich runach obrazuje krótki język (długi język jest dla „J”). A jeśli chcecie kupić runy grawerowane z minerałach lub talizmany runiczne, zapraszamy do Sklepu Akademii Ducha. Petro – w polskich runach także występowała, także jako odwrócona o 90 stopni z kreseczką u góry. Także czytana jako „P”. Obrazuje usta z boku, z kreseczką oznaczającą miejsce powstania dźwięku. Algiz – taki znak w polskich runach bardziej odpowiada „Ź”, choć „Z” także może być jeżeli tak założymy w naszym piśmie. Obrazuje zęby z przodu. Tiwaz – identyczna i także czytana jako „T”. Obrazuje język (długa kreska) przyłożony na środku zębów górnych i dolnych. Berkano – identyczna i także czytana jako „B”. Obrazuje wybrzuszone usta, dźwięk zaznaczony kreską, za ustami. Ehwaz – jest odwrócona o 90 stopni, ale oczywiście zachowuje zasady, także czytana jako „E”. Obrazuje mały języczek w gardle. Laukaz – także czytana jako „L”, w polskich runach jest jej wiele odmian, od pochyłej, do małej kreseczki występującej po różnych stronach na górze jak i na dole, ale zachowuje zasady tworzenia run, tutaj języka przyłożonego do górnych zębów, Ingwaz – bardziej pasuje po polskiego długiego „O”, jako że rysowano usta układające się w kółeczko – ryjąc w kamieniu, kółeczko może być kanciaste. Pozostałe runy w futhark są zupełnie inne i ciężko jest stwierdzić dlaczego tak je rysowano. Zainspirowany pracami Winicjusz Kossakowskiego, stworzyłem stronę internetową na której możesz dowolny tekst przełożyć sobie na runy. Jest tam także czcionka do pobrania (wraz z makrem do LibreOffice), dzięki której możesz tworzyć w polskich runach własne dokumenty. No i oczywiście spis polskich run. Życzę Ci owocnego poznawania polskich run oraz zgłębiania ich pochodzenia oraz popularyzowania, naszego słowiańskiego pisma. Może wtedy zamiast używać run odtwórczych, czy to futhark, czy wymyślonych tolkienowskich, docenimy i będziemy używali naszego, rodzimego pierwowzoru. Roman Ludwicki fot. od autora Roman Ludwicki o sobie: Aktywista oddolnych ruchów społecznościowych, wszelakich inicjatyw sprzyjających zmianom zastałej sytuacji na naszej planecie. Miłośnik idei open source, zdrowego odżywiania się, ekoosadnictwa, cohousingów, społecznik. Z zamiłowania i z zawodu wszechstronny programista, twórca takich stron jak: Pasjonat słowiańszczyzny i pilotażu samolotów cywilnych.RUNY I RUNICZNE POMNIKI SŁOWIAŃSKIE • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 13838763010 Zanim więc opiszemy starożytne słowiańskie runy i odgadujemy ich znaczenie, zobaczmy, czym są runy? Słowo "runy" pochodzi od starożytnego niemieckiego słowa "run", co oznacza "tajemnicę". Runy nazwane pisaniem, które aktywnie wykorzystywano w zamierzonym celu (do przekazywania informacji, także do wróżenia i chronologii) od I-II wieku i niektórych narodów, aż do XIX wieku. Starożytni Niemcy, Turcy, Duńczycy, Szwedzi, Norwegowie: to daleki od niekompletnej listy narodów, którzy wierzyli w tajemnicę komunikacji za pomocą run. Nawiasem mówiąc, lista ta byłaby niepełna, gdyby nie nasi przodkowie - starożytni Słowianie, których pismo nosiło nazwę "słowiańskie runy" . Fakt, że starożytni Słowianie na kursie mieli list runiczny, od dawna jest kwestionowany. Obecnie istnieje wiele znalezisk archeologicznych, które pozwalają nam nie tylko zrozumieć, w jaki sposób nasi przodkowie komunikowali się i wierzyli, ale także pozwalają nam zanurzyć się w świecie słowiańskich run i ich znaczeń. W końcu tak zwana kultura runiczna to cała warstwa, która obejmuje pewne kamienie milowe "sztuki magicznej", mitologii i religii. Każda runa jest nieodłącznie związana z jej magiczną i mitologiczną nazwą. Dziś możemy śmiało powiedzieć, że słowiańskie runy są symbolami, dzięki którym możemy zrozumieć naszych przodków. Interpretacja słowiańskich run Świat. Runa uosabia mityczne drzewo świata. Odpowiedni dla osób o silnym stylu życia. Magia - ochrona przed siłami zła i ochrona bogów. Potrzeba. Runę losu, której nie da się uniknąć. Magia - zakaz. Ograniczenie materialne, sztywność świadomości - oznaki działania tej runy. Cruda. Oznacza "Immolate". Znak aspiracji i ich ucieleśnienia. Magia - oczyszczenie ładunku niezrealizowanego; Wcielenie i realizacja. Siła. Slavic Fleece Force jest priorytetem Wojownika. Wyzwolenie świadomości od złych i złych myśli. Magia to zwycięstwo, moc. Pomóż w wyjaśnieniu niejasnej sytuacji, dążąc do właściwej decyzji. Jest. Runą życia jest naturalna zmienność bytu, wzrost. Personalizuje samą naturę. Magic - dla osób z aktywnym trybem życia. Daje życiodajną energię. Wiatr. Runą Ducha jest runa inspiracji i twórczych impulsów; Magia - Wiatr symbolizuje kreatywność w najczystszej postaci. Bereginya. Początek matki. Runa jest odpowiedzialna za płodność i dobro wszystkich żywych istot, a także za ochronę życia. Magia - ta runa jest dualistyczna: jej prerogatywą jest życie i śmierć. Ponadto jest odpowiedzialna za to, co dzieje się z życiem między dwoma skrajnościami - runą Przeznaczenia. Ud. Symbol męskiego członka. Jest symbolem płodności. Należy do sił Chaosu. Słowiańska runa miłości, zamiłowanie do życia. Magia - plus i minus przyciąga ta runa. To jest właśnie słowiańska runa przyciągająca pieniądze. Lelia. Żywa woda, ta sama, która płynie w rzekach i źródłach. Burzliwy strumień lub mała strumyczka. Magia jest darem intuicji i przewidywania. Rock. Rune czegoś niedokończonego lub niezrealizowanego. Słowianie wierzyli, że w nim leży początek i koniec życia. Magia jest przedmiotem lub sytuacją, którą należy zapomnieć, czasami jest jeszcze lepsza. Wsparcie. Podstawa wszechświata. Runowie wiedźminów i magów. Dzięki runowi weszli w trans, by porozumieć się z bogami. Magia jest mostem naszego świata ze światem bogów. Dazhdbog. Dobrze. Najbardziej użyteczna runa dla osoby, która marzy o pieniądzach, sławie i uznaniu. Nic dziwnego, ponieważ symbolem runy jest "róg obfitości". Magia - przyciąganie wartości materialnych dla ludzi czystych i nieskalanych. Wróżenie słowiańskie runy Na przykład jeden ze sposobów odgadywania słowiańskich run. Najpierw musisz mieć tablet lub kartę z napisanymi na nich runami. Każda płyta zawiera obraz jednej runy. Na stole wszystkie karty runiczne są odrzucane i mieszane. Po losowaniu wybierana jest jedna runa, której opis znajduje się powyżej. Opis runy jest interpretowany zgodnie z aktualną sytuacją, która niepokoi. Tego rodzaju zgadywanie jest możliwe i nie daje bezpośrednich odpowiedzi na twoje pytania, ale pomaga wizualnie rozważyć jedno z możliwych rozwiązań. Jako znaczenie runy wskazuje się płodność, kobiecość, macierzyństwo. Laukaz, źródło: Wikimedia Commons. Laukaz – oznacza jezioro. Wskazuje na nadzieję i intuicję, wszystko, co duchowe i związane z uczuciami, a także tajemnicą. Mannaz, źródło: Wikimedia Commons. Mannaz – jej nazwa to inaczej człowiek. W języku staro nordyckim słowo „run” oznacza „tajemnicę” i „sekret”. Wierzono, że najwyższy bóg Odyn podarował go ludziom. Cały alfabet run przypomina w zapisie pismo łacińskie. Zapis run jest prawdopodobnie najstarszym europejskim alfabetem. Fuþark – tak właśnie nazywa się alfabet nordyckich run. Nazwę tworzą pierwsze jego litery. Całość składa się z 24 liter (starsza wersja) lub 16 (młodsza wersja) Runom przypisywano magiczną moc. Miały odstraszać wrogów, przynosić szczęście czy zapewniać dobrobyt. Były swoistego rodzaju talizmanami dla ówczesnych społeczności. Fehu – ogień – symbolizuje dobrobyt materialny i duchowy. Runa jest związana z pieniędzmi oraz obfitością. Przypisywana jest bogu Freyr – żyzności, miłości, dostatku, pokoju. Runa dodaje energii, wspomaga wykonywanie założonych działań i zwiastuje ich sukces. Nadmierne wykorzystywanie runy może prowadzić do przeciążenia energią. Uruz – ziemia – symbolizuje siłę, moc oraz witalność. Runa związana jest ze zdrowiem i dobrą kondycją. Runa stanowi symbol tura – dzikiego bizona o długich rogach – który ówcześnie kojarzony był z niebywałą siłą. Ma na celu chronić, stabilizować zdrowie psychiczne i fizyczne. Durisaz – ogień – symbolizuję obronę, ale także atak. Konflikt, ale też zaradność i oczyszczenie. Jest to runa zmian i kulminacji. Zmiana może być rozstrzygnięta na korzyść lub nie. Ma przypominać burzę, która może siać spustoszenie bądź mieć charakter oczyszczający. Ansuz – powietrze – symbolizuje intelekt, elokwencję, spryt oraz dyplomację. Kojarzona jest z bogiem Odynem, ma wspomagać umysł i rozwagę. Jest nierozerwalnie związana ze świadomością i wiedzą Raido – powietrze – symbolizuje podróże, wędrowców, ruch, rytm i taniec. Runa ma na celu zachęcenie do działania, ośmiela podróżników i zapewnia im ochronę. Dotyczy kształtowania życia, cykliczności oraz radzenia sobie z trudnymi wyborami i zmianami. Kenaz – ogień – symbolizuję naukę i pracę, ale także zakochanych. Runa ma wspomagać samorozwój i pokonywanie barier, które go hamują. Wspiera zakochanych, obdarzając ich energią seksualną. Wnosi oświecenie i twórczość do umysłu. Gebo – powietrze – symbolizuje relacje międzyludzkie takie jak: miłość, przyjaźń. W znaczeniu indywidualnym harmonię. Runa jednoczy, naprawia relacje i godzi skłócone związki. Chroni przed samotnością oraz złymi nałogami. Zadaniem runy jest równomierne rozłożenie mocy czy między ludźmi, czy wewnątrz jednego człowieka. Wunjo – woda – podobnie do powyższej symbolizuje radość i miłość. Ma dopomóc w odnalezieniu bratniej duszy, ale także do pozostania z nią w dobrych relacjach. Poza tym runa wspiera pozytywne nastawienie, a co za tym idzie efektywność działań. Algiz -zapewnia bożą opiekę i odwagę do zmian oraz działania. Przyciąga także okoliczności sprzyjające zmianon. Hagai – od staroangielskiego ‘haegtesse’ – wiedźma. Jest matką wszystkich run. Ma symbolizować lód, grad, przełom. Kryzys, olśnienie i odrodzenie. Jest uważana za runę czarownic i ma stanowić most między światami. Runa zwiastująca zmianę, prowadzi do realizacji celów i wspiera w ich poszczególnych etapach. Jako amulet ma chronić przed czarną magią.
Słowiańskie znaki runiczne niosą w sobie prawdziwą magię. Skorzystaj z ich mocy i powróż sobie! Wystarczy, że na spacerze zbierzesz 6 płaskich kamyków i narysujesz na nich runy. Zadaj pytanie, rzuć i poznaj wskazówkę, jaką dają Ci te znaki. Oto wróżba z run. Więcej artykułów Runy Islandzkie runy na szczęście, bogactwo i powodzenie Przyciągają miłość, powodzenie w pracy, radość, spełniają życzenia. Chronią przed chorobami, złym okiem, klątwą, porażką. Islandzkie runy o tej porze roku mają największą moc. By z niej skorzystać narysuj je i powieś w domu lub noś przy sobie. Czytaj dalej >> Runy Masz kłopoty? Stwórz własny sigil i zobacz, jak jego moc zmieni Twoje życie. Sigile - magiczne symbole narysowane z run, chronią nas przed tym co złe, dodają otuchy i energii, by zmieniać życie na lepsze. Jeśli nie możesz sobie poradzić z jakąś sprawą, narysuj własny sigil. Tylko dobrze się zastanów z jakich run go skomponujesz. Bowiem te niezwykłe znaki potrafią zdziałać cuda. Przekonasz się. Czytaj dalej >> Runy Uważaj na złodzieja w domu! Ochronią Cię runy. Jedziesz na urlop i panikujesz, że okradną Ci dom? Merkury w Lwie sprawia, że mamy teraz większego cykora niż zwykle. W dodatku taki układ planet kusi złodzieja do złego. Przed wyjazdem zamknij dom na wszystkie spusty i skorzystaj z mocy run, a unikniesz kradzieży. Czytaj dalej >>
Runy w praktyce + Runy słowiańskie • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! • Oferta 12067213392
Jeśli współczesne słowo „runa” ma mniej poetycki i znacznie bardziej pragmatyczny łaciński rdzeń („runa” = runiczny charakter narodu nordyckiego), pozostaje faktem, że silny tajemniczy ślad nadal otacza runy. Początki run, ich głębokie znaczenie, ich rola w życiu codziennym ludów germańskich, skandynawskich i anglosaskich, a nawet praktyki wróżbiarskie, z którymi były związane, są nadal przedmiotem badań i dzielą specjalistów, którzy są pasjonat runeologii od XIX wieku. Każde odkrycie archeologiczne starożytnego miejsca pochówku w Szwecji, Norwegii, Danii, Islandii i wszędzie indziej w Europie może w dowolnym momencie zakłócić zrozumienie nordyckiego i wikingowskiego sposobu życia i pozwolić nieco podnieść tajemnicę badacze od dawna byli przekonani o grecko-łacińskim pochodzeniu run. Z wyłączeniem greckiego z etruskimi korzeniami i łacińskiego z greckimi korzeniami, wydaje się, że w rzeczywistości runy mają mieszane korzenie między Europą Południową (alfabet etruski) a Europą Północną, poprzez plemię germańskie z językiem symbolicznym i magicznym spadkobiercą skandynawskich piktogramów. Byłoby to zatem zasługą wielu wymian handlowych, które miały miejsce w Europie w epoce brązu, które połączyły się z etruskim alfabetem i świętymi nordyckimi ten artykuł dotyczy konkretnie run nordyckich Viking, a nie run celtyckich. Bardzo obecne w Irlandii runy celtyckie (oghamy) były używane głównie przez Celtów i Galów w czasach Juliusza Cezara, który zabronił ich używania. Podobnie jak futhark, alfabet ogham jest runiczny. Jeśli istnieje zgodność między tymi dwoma starożytnymi alfabetami, są to jednak dwa odrębne systemy, a także ich pisownia (ich symbole), jak również ich literackie, praktyczne i magiczne nordyckaMagiczna i wróżąca funkcja run opiera się, oprócz ukrytego znaczenia symboli runicznych, które do tej pory nie ujawniły wszystkich swoich tajemnic, w mitologii nordyckiej, czyli starożytnej religii nordyckiej, zanim została wyparta przez chrześcijaństwo. Według mitologii Wikingów bóg Odin panuje nad Asgaardem, jednym z 9 światów, Midgard (świat środkowy) okupowany przez ludzi, a Svartalfheim jest światem z 9 światów, zorganizowanych na trzech głównych poziomach, jest zamieszkany przez różne ludy. Wśród nich Asgard, zamieszkany przez bogów, Midgard (środkowy świat), okupowany przez ludzi, lub Svartalfheim, świat krasnoludów. Jest to zatem wieloświat, ponieważ według starożytnych ludów nordyckich kosmos jest zawarty w centralnym drzewie świata Yggdrasil, które zawiera i łączy oba te 9 niezależnych światów. Odyn jest jednym z pierwotnych bogów, obecnych na długo przed stworzeniem ludzi. Legenda przypisuje mu wynalazek, a raczej odkrycie run, poprzez historię jego rytualnego poświęcenia się Yggdrasilowi, kosmicznemu drzewu 9 światów. Odyn przywiązuje stopy do świętego drzewa, przebija się włócznią i wisi do góry nogami przez 9 pełnych nocy, mając na celu zdobycie zarówno mądrości, jak i wiedzy.* Pod koniec dnia 9 Odin spada z drzewa i podczas Upadek ujawnia sobie i wszechświatowi nazwę każdej runy. Dlatego zna nazwę, wartość, znaczenie i symbole wszystkiego, co ukryte i tajemnicze we wszechświecie.*** Kuszące jest porównanie rytuału inicjacyjnego Odyna powieszonego na Yggdrasilu, by zdobyć mądrość i wiedzę z epizodu Księgi Rodzaju, kiedy Adam i Ewa skosztują zakazanego owocu Ogrodu Eden, który daje im dostęp do wiedzy o tym, co dobre i złe. Ich wygnanie z Ogrodu Eden jest również spowodowane obawą, że Bóg ma, że później skosztują innego drzewa, które było im zakazane, drzewa życia wiecznego (Rdz 3:22).** W prologu do Ewangelii św. Jana ten ostatni napisał w swoim pierwszym wersecie: „Na początku było Słowo, a Słowo było w Bogu, a Bogiem było Słowo”. Czasownik, to znaczy słowo, wyprzedza zatem całe stworzenie i łączy się z samym Bogiem. Jan przypomina, że akt boskiego stworzenia jest oddechem, który przechodzi przez czasownik: „Bóg mówi: Niech będzie światło! I było światło”. (Rodzaju 1: 3). W religii nordyckiej Odyn może być najpotężniejszym z bogów, ale nie jest wszechmocny i wszechwiedzący. Właśnie dlatego, podobnie jak Budda i Jezus, którzy przeżyli własne próby, Odyn ucieka się do ofiarnego doświadczenia inicjacyjnego, aby zdobyć mądrość i wiedzę na temat ukrytego znaczenia rzeczy w komunii kosmicznej. Ponadto znajdujemy siłę słów jako medium do magicznego tworzenia rzeczywistości poprzez fonosemantyczną konstrukcję run. Nie można myśleć bez języka. Stworzenie świata jest zatem przede wszystkim owocem myśli, która kształtuje się poprzez wyrażenie futharkRuny tworzą alfabet, futhark. Podobnie jak Alphabet jest skracaniem pierwszych dwóch liter alfabetu greckiego (Alpha i Beta), futhark odpowiada pierwszym sześciu znakom runicznym; F dla ᛓ, U dla ᚢ, TH dla ᚦ, A dla ᚨ, R dla ᚱ i K dla ᚲ. Futhark zawiera 24 runy w najbardziej kompletnej wersji i tylko 16 znaków w uproszczonej formie. Każdy znak runiczny jest transkrypcją dźwięku i fonemu, umożliwiając pisanie słów i zdań, w taki sam sposób jak alfabet grecki lub Futhark, runy wróżbiarskie i nordyccy bogowie Nie Runa Fonem Znak Znaczenie wróżbiarskie(pionowa runa) Nordycki bóg 1 Fehu F ᛓ Fortuna, dostatek, sukces Frey, Njord, Freya 2 Uruz U ᚢ Pierwotna siła, zdrowie Thor 3 Thurisaz Th ᚦ Brutalna siła, ochrona Thor 4 Ansuz A ᚨ Komunikacja, wróżby Odin 5 Raido R ᚱ Podróż, honorowa akcja Ing 6 Kaunaz K ᚲ Kreatywność, przekazywanie wiedzy Heimdall 7 Gebo G ᚷ Dar, hojność, wzajemność Odin, Thor 8 Wunjo W ᚹ Szczęście, dobrobyt, pewność siebie Frigga 9 Hagalaz H ᚺ Przeznaczenie, dziedzictwo, poświęcenie Urd (Nie ma przeszłości) 10 Nauthiz N ᚾ Ograniczenie, przebiegłość, ostrzeżenie Skuld (Nie ma przyszłości) 11 Isa I ᛁ Unieruchomienie, samoświadomość Verdandi (Nie obecny) 12 Jera Y ᛃ Żniwa, wyniki wysiłków Nertus 13 Iwaz I ᛇ Długowieczność, ochrona, zakotwiczenie Ullr 14 Perthro P ᛈ Sekret, magia, przeznaczenie, szczęście, dzieciństwo 3 boginie przeznaczenia (Urd, Verdandi, Skuld) 15 Algiz Z ᛉ Ochrona, powodzenia, duchowość Heimdall 16 Sowelu S ᛋ Pełnia, pojednanie, perswazja Baldur 17 Teiwaz T ᛏ Planowanie, logika, zwycięstwo w bitwie Tyr 18 Berkana B ᛒ Wzrost, płodność, narodziny Hlín 19 Ehwaz E ᛖ Zmiana, odkrywanie, komunikacja Odin (i jego koń Sleipni) 20 Mannaz M ᛗ Pamięć, jasnowidzenie, przekazywanie tajemnic Heimdal 21 Laguz L ᛚ Woda, witalność, płodność, oczyszczenie, uzdrowienie Aegir 22 Ingwaz Ng ᛜ Pokój, płodność, przyjemność seksualna, obfitość, heroizm Frey 23 Dagaz D ᛞ Żyzny związek, małżeństwo, nadzieja Dellingr 24 Othila O ᛟ Korzenie, dobra materialne, dziedzictwo Odin Znaczenie runRola i funkcja runNie chcąc karykaturować runeologów w dwóch szkołach, jasne jest, że dwa prądy są sobie przeciwne: z jednej strony ci, którzy wierzą w niemal systematyczną mistyczno-magiczną symbolikę użycia run, az drugiej racjonaliści, dla których alfabet runiczny miał wyłączne praktyczne zastosowanie dosłownej transkrypcji. Jak często w interpretacji czasów starożytnych rzeczywistość najprawdopodobniej jest mieszana. Udowodniono jednak talizmaniczne i wróżące użycie run, o czym świadczą magiczne lub prorocze formuły, które udało nam się znaleźć, w szczególności słynny kamień Björketop, pochodzący z VII wieku. Magiczne użycie run przypomina nieco egipskie hieroglify; napis wzmacnia magiczny wymiar obiektu, a moc inkantacji jest tym silniejsza, że pozostaje ukryty przed od tego, czy są wygrawerowane w kamieniu, kawałku rogu czy skóry, historyczne i archeologiczne ślady run wydają się sprzyjać krótkim napisom. Pisownia symboli runicznych sprzyja również aplikacji do grawerowania na kamieniu i innych twardych powierzchniach. Na marginesie należy zauważyć, że dotyczy to również alfabetu łacińskiego, który na początku jest głównie kapitałem, dlatego jest bardziej kanciasty i dostosowany do narzędzi kamieniarskich i rzeźbiarzy z Imperium runyRzymski historyk Tacyt opowiada w I wieku o rysunkach run w swojej pracy „Germania”, podczas których pasy leszczyny, na których wygrawerowane są symbole, są następnie wrzucane na białą kartkę, a następnie wyrocznia wybiera losowo 3 i interpretuje ich znaczenie . Następnie, w zależności od tego, czy odczyt wróżbiarski jest pozytywny, czy nie, planowane działanie zostaje zainicjowane lub przełożone na później. Chociaż wydaje się, że runiczny alfabet nie był jeszcze sformalizowany w tym czasie, ten rodzaj wróżbiarstwa, którego formuła wydaje się dość podobna do drukowania kosteczek, miał być wykonywany przy użyciu symboli przed runicznych, jest to starożytny nordycki szamański magiczne chodzi o sposób, w jaki można przewidzieć interpretację wróżbiarską run, niektóre przekonania uważają, że zestaw 12 sal Hasgardu, z których każda jest rządzona przez boga (dokładnie tak jak 12 bogów Olimpu), jest symbolizowany przez 3 runy. Każde trio runiczne może być również powiązane z określonym okresem kalendarzowym. Zatem w zależności od daty urodzenia można ustalić, do którego boskiego domu należysz i jakie są twoje osobiste runy. Znając swoje osobiste runy porodowe, możesz mieć bazę do czytania w perspektywie odbitek wróżbiarskich w odpowiedzi na konkretne pytania. W bardziej klasycznym podejściu do wróżbiarskich losowań run, które jest podobne do losowania 3 kart tarota i przykładu związanego z Tacytem, każdą runę można powiązać z nordyckim Bogiem oraz mocami, cnotami i symbolami z nią związanymi. Podobnie, jak tarot, odwrócona runa ma odwrócone znaczenie.Runy: Historia, interpretacja, praktyka wróżenia i magiczne wpływy dla początkujących runy. Alfabety runiczne to zestaw znaków, które służą nie tylko do przekazywania informacji, ale także do odprawiania rytuałów magicznych. Runy i ich wartości można porównać do sylab w piśmie: można je wykorzystać do tworzenia pewnych Na temat symboli słowiańskich i ich znaczenia zachowało się bardzo niewiele źródeł. Większość informacji jakie posiadamy na ich temat, to próby interpretacji i rekonstrukcji przeprowadzone w oparciu o badania archeologiczne oraz porównań w stosunku do innych symboli pochodzących z innych wierzeń, a których znaczenie zostało lepiej udokumentowane. Symbole Słowiańskie i ich znaczenie w codziennym życiu Słowian Wierzenia miały dla Słowian wielkie znaczenie w ich codziennym życiu. To właśnie one kształtowały całe przyszłe pokolenia, w tym także naszych przodków. Niestety w wyniku zderzenia się kultury chrześcijańskiej z naszą rodzinną kulturą słowiańską oraz późniejszą chrystianizacją naszych terenów, nie zachowało się wiele informacji na temat wierzeń naszych przodków. Chrześcijanie systematycznie wypierali pierwotne wierzenia słowiańskie lub zastępowali ich święta i symbole swoimi. Dziś pozostały nam tylko szczątkowe informacje na temat niektórych zwyczajów, przesądów, symboli oraz imion bogów słowiańskich. Ciągle jednak możemy wysnuć pewne podejrzenia, co do konkretnych symboli oraz interpretacji ich znaczenia. Bardzo często symbole słowiańskie wiązały się z oddawaniem czci konkretnym bogom lub też odpędzaniem nieprzyjaznych sił, a także z ważnymi aspektami życia codziennego i duchowego naszych przodków. Symbole Słowiańskie i ich interpretacja #Swarzyca/Kołowrót/Swarga „Kołowrót (Kolovrat), Swarzyca Kruszwicka, Swarga, Swastyka” Kołowrót to jedna z najpowszechniejszych odmian słowiańskiej swastyki. Gdyby nie zbrodnie nazistów, swastyka pozostałaby zapewne jednym z najbardziej pozytywnych symboli znanym ludzkości. Symbol ten oznaczał zawsze coś pozytywnego: symbolizował Słońce, bóstwo, powodzenie w boju, urodzaj w plonach i szczęście. Swarzyca (również Świaszczyca, Świąszczyca, Swarożyca, Świarga) to jeden z najbardziej rozpoznawalnych symboli słowiańskich. Istotnym elementem Swarzycy jest cyfra cztery, co daje ciekawe konotacje – cztery żywioły, cztery pory roku oraz cztery strony świata. Tym samym Swarga (i jej uniwersalna wersja – Swastyka) może być symbolicznym wyobrażeniem otaczającej nas rzeczywistości. Kołowrót wraz ze swoją „dynamiką” dodatkowo rozszerza znaczenie o nieustający bieg życia, a także o jego ciągłości, powtarzalności i niezmienności. Ponadto symbolizując Słońce i tym samym ogień jest związany z jednym z najważniejszych słowiańskich bóstw, jakim był boski kowal Swaróg. Czasami twierdzi się, że istnieją dwie wersje Swastyki: prawoskrętna związana ze Słońcem, światłem i dniem oraz jej przeciwieństwo – lewoskrętna (Sauvastika) symbolizująca noc, ciemność i magię. „Sauvastika i Swastika” Kołowrót słowiański był symbolem szczególnie popularnym wśród Słowian. Kreślono go na domach, jako symbol ochronny przed złymi siłami oraz niszczycielskim wpływem pogody. Bywał również wycinany na drewnianych monumentach stawianych w miejscach pochówków jako symbol reprezentujący „życie wieczne”. Był również często umieszczany na pomnikach, urnach, a także broni, biżuterii i odzieży. # Ręce Boga „Ręce Boga” Symbol znany jako „Ręce Boga” pochodzi z popielnicy, która została odkryta w 1936 roku w miejscowości Biała w województwie łódzkim. Jej datowanie określa się na III-IV wiek (kultura przeworska). W czasach II wojny światowej naczynie to, z powodu obecności na nim swastyk, było wykorzystywane przez nazistów w celach propagandowych. Popielnica zaginęła w trakcie wycofywania się Niemców z trenów Łodzi i do dziś znana jest tylko jej gipsowa replika. Replika popielnicy „Ręce Boga” Symbol ma przedstawiać cztery, piorunowładne ręce, o pięciu lub sześciu palcach, które tworzą wspólnie krzyż równoramienny. Ramiona, które są skierowane w cztery strony świata, mają być wyrazem wszechwładności Stwórcy. Grzebienie na ich końcach mogą także symbolizować deszcz, chmury lub promienie słoneczne. Zdaniem „Rodzimego Kościoła Polskiego” symbol „Ręce Boga” jest ideogramem pojęcia Boga Najwyższego. Umiejscowiony w centrum krzyż zakończony z czterech stron palcami (grabkami) miałby tutaj odzwierciedlać jego pojęcie, zwracając dodatkowo uwagę na wszechświat i równowagę jako pożądany stan natury. Towarzyszące mu swastyki wiązałyby się w tej interpretacji zarówno ze Swarogiem, jak i jego synem Swarożycem – boskimi pierwiastkami sprawczymi. Jednak w rzeczywistości badacze nie są w stanie za wiele o nim powiedzieć. Zdaniem niektórych „Ręce Boga” niekoniecznie musiały należeć do symboli słowiańskich. „Swaróg” Z całą pewnością symbol jest niepewnego pochodzenia. Trudno w jego wypadku ustalić jakiekolwiek fakty historyczne. Wszystkie znane nam dotychczas informacje opierają się wyłącznie na niepewnych interpretacjach i domniemaniach. Problemem jest także sama rzadkość występowania tego symbolu. O ile same swastyki nie tylko odnajdywano na różnych terenach zamieszkiwanych przez Słowian, ale i również na całym świecie, o tyle „Ręce Boga” – przynajmniej w takiej formie, występują jedynie na wspomnianej, zaginionej popielnicy. Podobne symbole udało się jedynie znaleźć na terenach położonych na południowy-wschód od gór Ural. Ich datowanie określa się na okres pomiędzy 2100-1700 rok # Swadziebnik/Znak Starosłowiańskiej Świątyni Światła Świata „Swadziebnik” Symbolizuje Kwiat Paproci (Pąp Bogini Rudź) – Wiarę Przyrody. Zbudowany z 4 liter „S” splecionych w dwie „8”. „8” – to pełnia; ∞ – nieskończoność. Cztery złączone koła to symbol wspólnoty, a brak ich domknięcia – wolności i indywidualności, a także osoby i jej osobowość. „Rudź” Centralny punkt jest symbolem Boga Bogów – Światowida (Światowita, Swąta). To symbol Jedności i Wszechwspólnoty. Zawiera w sobie także prastary symbol słoneczny – Swastykę. Jedną niebieską, prawoskrętną, która symbolizuje Niebo, Wela oraz drugą, czerwoną, lewoskrętną symbolizującą Ogień, Ziemia. Jest to stary słowiański znak, który z jednej strony jest znakiem ślubów – swadźby, a z drugiej – znakiem wierności wartościom i ślubom rozumianym jako przysięga. Znak Mocnej Więzi. Znak świętego pojednania i narodzin Nowej Zjednoczonej Wiary Przyrodzonej. Znak złączenia węzłem wieczystym. Znak związku Ciała, Duszy, Ducha i Światłości w nową Żywą Jedność. Znak połączenia Ognia i Wody, męskiego z żeńskim. # Symbol Peruna/Znak Gromowładcy „Symbol Peruna, Znak Gromowładnego, Rozeta Podhalańska” Perun był zaliczany do jednych z najważniejszych bogów w panteonie słowiańskich bóstw. Był bogiem wojowników i piorunów. Symbolem Peruna był heksagon – sześciokąt foremny. Symbol ten jest obecny w wielu kulturach. Zaczęto go umownie nazywać „Gwiazdą Heksapentalną”. „Perun” W niektórych interpretacjach badawczych symbol ten jest wiązany z powszechnym u nas kultem solarnym i symbolami solarnymi. Symbol ten był często żłobiony na belkach lub innych elementach domów, aby zapewnić im ochronę przed piorunami, nawałnicami i nieszczęściami. Pojawiał się także w herbach, na biżuterii oraz częściach garderoby. „Rozeta Podhalańska wyryta na belce” W polskiej kulturze znak ten przetrwał w kulturze góralskiej w formie „Rozety Podhalańskiej/Karpackiej”. Jest ona ważnym elementem architektury góralskiej. Ciekawe jest, że spełnia ona taką samą funkcję jak Symbol Peruna – zabezpiecza domostwo przed niszczycielskim wpływem pogody. # Krzyż Solarny/Krzyż Słoneczny/Słoneczny Krąg „Krzyż Solarny, Krzyż Celtycki” Krzyż słoneczny to symbol krzyża równoramiennego umieszczonego wewnątrz okręgu. Jest to jeden z najstarszych symboli solarnych Indoeuropejczyków, który powszechnie występował u Celtów, ale którego motywy pojawiły się także u wschodnich Słowian. W czasach pogańskich w północno-zachodniej Europie uchodził za atrybut nordyckiego boga Odyna. Znany był również, od co najmniej 3,5 tys. lat, w przedkolumbijskiej Ameryce oraz w całym basenie Morza Śródziemnego. Jako symbol słońca znali go również Aztekowie. Ponadto krzyż ten został zaadaptowany przez wyznawców mitraizmu – azjatyckiego kultu boga solarnego Mitry, jako oficjalny symbol ich religii. Pierwotna symbolika krzyża związana była z kultem solarnym i czcią, jaką otaczano bogów ognia i nieba. To najbardziej uniwersalny znak kosmosu – dwie przecinające się linie wyznaczają cztery strony świata, lecz także stanowią osie materii i ducha oraz czasu i przestrzeni. Często był umieszczany na budowlach megalitycznych. „Replika Krzyża Solarnego z terenów Państwa Wielkomorawskiego” Jako krzyż wpisany w okrąg, symbolizował również szczególny związek pomiędzy Niebem, a Ziemią. Koło symbolizowało Niebo – Prawi, a krzyż wyznaczał cztery podstawowe przesilenia na Ziemi oraz cztery Znaki Zodiaku związane z przesileniami, a także 4 Kiry Świata. Jest również symbolem punktu środkowego, wyrównaniu cech aktywnych i biernych w charakterze człowieka doskonałego. Współcześnie, najbardziej znaną formą tego symbolu jest krzyż celtycki, którego kształt poddany modyfikacji (by bardziej przypominał krzyż chrześcijański) przyjęli chrześcijanie zamieszkujący Brytanię i Irlandię. # Triskelion/Trykwetr „Triskelion, Triskele, Trykwetr, Trójnóg” Triskelion to znak kojarzony przede wszystkim z kulturą celtycką, jednak można go odnaleźć w wielu innych miejscach na świecie. Prawdopodobnie występował on również u Słowian. Symbol ten był używany już od czasów neolitu. Przykładem tego jest grobowiec „Newgrange”, który znajduje się w Irlandii i jest datowany na około 3200 lat Ten przykład pokazuje, że symbol Triskelionu był używany 2,5 tys. lat przed pojawieniem się na wyspie Celtów. „Newgrange” Symbol jest złożony z trzech jednakowych elementów, które nazywa się nogami, spiralami lub meandrami. Składają się one na cykliczny wzór geometryczny. Obracający zakrzywiony kształt ramion może być symbolem dynamizmu, ruchu i życia. A odnogi stanowić trzy filary równowagi. Trudno jest jednoznacznie określić znaczenie i symbolikę celtyckiego Triskelionu, ponieważ wiedza wśród druidów, przekazywana była w formie ustnej. Można założyć, że mógł on mieć znaczenie uniwersalne. Symbolika Tryskelionu prowadzi nas do rozważań nad znaczeniem cyfry 3, która jest przede wszystkim symbolem Trójcy oraz unii. Taoiści uważają, że cyfra 3 jest cyfrą określającą perfekcję. Wyraża intelektualny i duchowy porządek w Bogu, w kosmosie oraz w człowieku. Można więc Tryskelion odbierać jako symbol potrójnego wymiaru ludzkiego życia, na które składają się: ciało fizyczne, świadomość oraz duch. Mógł określać istnienie trzech wymiarów czasowych: przeszłość, teraźniejszość, przyszłość. Trzy cykle życia: dzieciństwo, dojrzałość, starość. Ilość wymiarów przestrzennych: wysokość, długość, szerokość. Trzy stany skupienia: stały, gazowy, ciekły. Ilość kolorów podstawowych: niebieski, czerwony, żółty. Ilość istniejących królestw na Ziemi: zwierząt, roślin i minerałów. Z dzisiejszej perspektywy jest niemożliwością rozstrzygnięcie tego, czy Triskelion miał dla dawnych Słowian faktycznie jakieś znaczenie. Jednak zasługuje na uwagę chociażby z tego względu, że ten znak stał się główny symbolem „Rodzimej Wiary” – polskiego, rodzimowierczego związku wyznaniowego, odwołującego się do etnicznych, przedchrześcijańskich wierzeń Słowian. # Lunula „Lunula” Lunula to symbol, który był często noszony w postaci biżuterii przez kobiety – między innymi słowiańskie. Odnajdywano go często w miejscach pochówków kobiet. Był nie tylko noszony przez panny, ale i również mężatki. Jest bardzo prawdopodobne, że jego kulturowe znaczenie wiązało się z symboliką Księżyca, którego pełny cykl wyznaczał również cykl menstruacyjny kobiety. Tak jak co miesiąc Księżyc przechodzi przez swoje fazy (cykle), tak również kobieta doświadczała ich w swoim życiu. Wierzy się również, że macica kobiety jest połączona sznurem energetycznym bezpośrednio z Księżycem, dzięki czemu wypełnia się jego energią. Lunula była noszona, aby zapewnić sobie przychylność bogów i ochronę przez złymi urokami. Miała również zapewnić płodność, czyli kobiecą pełnię, siłę kreacji i tworzenia. Lunula to zatem symbol kobiecości w pełnej krasie. # Znak Welesa/Znak Wołosa „Znak Welesa, Znak Wołosa” Weles to słowiański pan zaświatów, bóg magii i wróżbiarstwa, patron wędrowców, handlarzy i poetów, a także opiekun bydła rogatego. Był też bogiem zaklęć i przysiąg pieczętujących przymierza, układy i umowy handlowe. Był synem Świętowita, a bratem Swaroga. Przypuszcza się, że jego imię ma związek z wołami, nad którymi właśnie sprawował pieczę. Znakiem Welesa jest rogaty trójkąt wprost odnoszący się do jednej ze sfer tego bóstwa. „Weles” Głównymi jego czcicielami musieli być zatem pasterze i hodowcy trzody. Zwracać się mogli oni do Welesa z prośbą o ochronę ich stad. Groźne zwierzęta, takie jak niedźwiedzie i wilki były wtedy wielkim zagrożeniem dla hodowli zwierząt, dlatego też Weles miał mieć za kompana potężnego niedźwiedzia, a przyodziany był w skórę wilka. Oba te atrybuty miały uzupełniać wizerunek boga. # Auseklis/Gwiazda Auseklis/Gwiazda Poranna „Auseklis, Ausekla Zvaigzne, Aussauts” Symbol odnosi się do przedchrześcijańskich wierzeń Bałtów. Ma być on symbolem Gwiazdy Porannej lub łotewskiego Boga Auseklisa. Jest on jednym z wielu starożytnych kosmologicznych i magicznych symboli używanych w europejskiej sztuce ludów wschodu. W mitach Auseklis jest jednym z bliźniaczych synów boga nieba – Dievasa. Razem ze swym bratem bliźniakiem są podwójnym wcieleniem planety Wenus. Codziennie toczy on walkę z Mennesem – Księżycem, o swą oblubienicę – Saule, która jest uosobieniem Słońca. Auseklis jest Świętą Jutrzenką przychodzącą co rano, po długiej nocy. Każdego ranka odzyskuje on dla nas Słońce po ciężkim boju z Księżycem i żegna je wieczorem, przygotowując się do kolejnej walki. Ten mit jest opowieścią dającą ludziom nadzieję, na powrót światła słonecznego, które podtrzymuje życie na Ziemi. # Romuva „Romuva” Jest symbolem religii „Romuva”, która odwołuje się do przedchrześcijańskich wierzeń Bałtów. Religia ta oficjalnie została zarejestrowana na Litwie w 1992 roku. „Romuva” to słowo pochodzące z dawnych ziem Prusów, zamieszkujących dzisiejsze ziemie Litewskie. Symbol ten ma przedstawiać drzewo lub dąb, który reprezentuje w mitologii motyw „Drzewa Życia”. Trzy poziomy widoczne na symbolu reprezentują trzy światy: świat żywych, umarłych i przyszły świat lub świat współczesnych ludzi, upływu czasu oraz przyszły świat. Płomień zaś ma przedstawiać rytuał występujący w praktykach religijnych. Znajdujący się pod znakiem runiczny napis „Romuve”, ma oznaczać „sanktuarium” lub „korzeń”. # Jumis „Jumis” Jumis pochodzi z wierzeń ludu zamieszkującego tereny leżące nad południowo-wschodnim Bałtykiem, które należą dziś do Łotwy. Łotewski Bóg Jumis, był bóstwem rolniczym reprezentującym płodność i urodzajne, obfite plony. Przedstawiany był w towarzystwie płodów rolnych. Jego szaty tworzyły zboża: żyto, pszenica i owies. Jumisowi poświęcone były wszystkie owoce, które występowały w parach, tak jak na przykład wiśnie lub czereśnie. Symbol miał przedstawiać dwa, ciężkie od ziaren, kłosy pszenicy. Ich łodygi krzyżują się ze sobą, a ziarno zebrane w dorodne kwiatostany odchyla się od siebie w przeciwne strony. Był to symbol, który przynosił szczęście i obfitość. Pojawiał się szczególnie w okresie zbiorów i żniw. Bardzo często używany był do zdobienia domostw. Przyozdabianie symbolem Jumisa jest tradycyjną sztuką ludową praktykowaną na Łotwie i Litwie. Źródło: slowianskibestiariusz RUNY SŁOWIAŃSKIE, OLGA KORBUT • Książka ☝ Darmowa dostawa z Allegro Smart! • Najwięcej ofert w jednym miejscu • Radość zakupów ⭐ 100% bezpieczeństwa dla każdej transakcji • Kup Teraz! ZAMIAST WSTĘPUW otaczającym nas świecie, w XXI wieku, technologia opanowała świat. Komputery stają się coraz bardziej zaawansowane i kompaktowe, nowe środki komunikacji natychmiast łączą ludzi oddalonych tysiące kilometrów od siebie i tylko jedna rzecz pozostaje niezmienna przez cały czas: nasza wiara w nadprzyrodzone siły i moce, w istnienie magicznej różdżki spełniającej życzenia. Zdradzę ci sekret – ona istnieje naprawdę. Dokładniej, jest ich 24. Są to runy! Przybyły do nas z odległych czasów, I–II wieku naszej ery, z terytorium, na którym obecnie znajdują się Niemcy i kraje skandynawskie. Runy przeszły przez mroczne średniowiecze i zostały zapomniane w okresie rewolucji technicznej, ale wkroczyły w XXI wiek, porywając i zaciekawiając nasze współczesne umysły swoją tajemnicą. W mojej książce chcę opowiedzieć o tej magii, która pochodzi z odległej przeszłości i jest ucieleśnieniem współczesnej runicznej stały się dziś bardzo popularne. Jednak mimo że można znaleźć różne informacje na temat samych run, to o praktycznym zastosowaniu run zbyt wiele dowiedzieć się nie sposób. Z jednej strony znacząca liczba osób używa run i pozostawia opinie na temat swojej pracy, ale z drugiej – nigdzie nie znajdziesz jasno określonego schematu ani sekwencji runicznego wpływu – pojawia się mnóstwo różnych opinii przy jednoczesnym całkowitym braku konkretów. Moja książka wypełni tę lukę i nauczy cię, jak używać magii run w wszedłeś na ścieżkę samorozwoju i jesteś gotów zmienić swoje życie na lepsze, runy ci w tym pomogą. A ta książka i moje skromne przywództwo stworzą okazję do nawiązania z nimi kontaktu. Z krótkiego historycznego tła dowiesz się, czym są runy, skąd pochodzą i dlaczego są pomocne w osiąganiu konkretnych celów. Nauczę cię poprzez wróżenie z run, jak znaleźć przyczyny konkretnej sytuacji, przewidzieć przyszłe wydarzenia i analizować wyniki swoich działań. Powiem ci, jak używać run, aby osiągnąć różne cele, czym są stawy runiczne i według jakich zasad są tworzone. Materiały zebrane w książce pomogą ci wykorzystać moc run do poprawy życia. Dowiesz się, jak śledzić niekorzystne trendy i jak chronić siebie i tych, którzy są ci bliscy. Te informacje pokażą ci, jak wyjść z trudnej sytuacji, nauczą cię, jak opierać się negatywnym wpływom, i pozwolą poczuć się pewnie bez względu na to, co się stanie. Dowiesz się, jak zorganizować swoje miejsce pracy, jak korzystać z mocy księżyca i różnych przedmiotów rytualnych i, co najważniejsze, jak zastosować nabytą wiedzę bez szkody dla siebie i aby zrozumieć: run nie można badać tylko poprzez czytanie literatury ezoterycznej. Aby uświadomić sobie ich siłę i zasady wpływu, konieczne jest osobiste doświadczenie i własne odkrycia, zrodzone w trakcie twórczych eksperymentów. W każdym z nas istnieje aktywny twórczy początek, który może zmieniać rzeczywistość, a aby działać zgodnie z rzeczywistością, wystarczy uwolnić siły wewnętrzne i skorzystać z naszych możliwości!Zaczynamy?ROZDZIAŁ 1. TEORIE MÓWIĄCE O POCHODZENIU RUN ORAZ ŹRÓDŁA INFORMACJI O RUNACHRuny to pismo starożytnych plemion germańskich, używane od około I do XII wieku naszej ery na terytorium współczesnej Danii, Szwecji i Norwegii oraz od X do XII wieku w Grenlandii i w Islandii. Runy są symbolicznym odzwierciedleniem postaci, składają się z linii prostych. Zazwyczaj były rzeźbione na różnych powierzchniach: w drewnie, na kamieniach, w kilka wersji pochodzenia słowa „runa”.Według jednej teorii słowo „runa” wywodzi się ze staronordyckiego i anglosaskiego słowa „run”, staroislandzkiego „runar” i staroniemieckiego „run”, które zawierają germańską podstawę „ru”, a także z gotyckiego terminu „runa”, oznaczającego „tajemnicę”, oraz starogermańskiego „runen” (współcześnie Raunen) – „tajemnie szeptać”.Nigel Pennik, autor książek o historii Celtów i geomancji, pisze o związku słowa „runa” ze starożytnym celtyckim „run” i walijskim „rhin”, co oznacza „szept”. Jego praca mówi, że słowo „run” po irlandzku znaczy „sekret”, a w szkocko-gaelickim – „dużo”.Badacze R. Morris i E. Anthonsen dostrzegają związek między nazwą „runa” a indoeuropejskim korzeniem (podstawą słowotwórczą) „run”, co oznacza „drapać”, „robić nacięcia”.Jak widać, istnieje kilka teorii, ale w każdej z nich znajduje się pewien mistyczny element charakterystyczny dla tych starożytnych alfabet runiczny pojawił się około III wieku ale do tej pory nie wiadomo, w jakim celu runy zostały stworzone: czy były to wróżby, specjalne znaki ezoterycznej praktyki, czy też ich pierwotną funkcją było po prostu również kilka hipotez na temat pochodzenia samych symboli runicznych, od typowo naukowych po że nie jesteś historykiem i interesujesz się przede wszystkim sposobami używania i wykorzystania run, a nie ich pochodzeniem. Uważam jednak, że powinieneś dokładnie i od podstaw poznać zagadnienie, którym się interesujesz i które zamierzasz wykorzystywać dla własnego dobra, dlatego też warto przebrnąć przez wszystkie grecko-łacińskaSpecjalista w dziedzinie archeologii i toponimii Isaac Taylor przedstawił wersję dotyczącą strukturalnego związku alfabetu runicznego i greckiego używanego w VI wieku w krajach leżących wokół basenu Morza Czarnego. Do wysnucia tego wniosku skłonił go wydłużony i kanciasty kształt run. Według teorii duńskiego językoznawcy Ludwiga-Franza-Adalberta Wimmera runy wywodzą się z łacińskiego pisma z końca II wieku północnoetruskaPółnocnoetruska wersja pochodzenia run jest uważana za najbardziej popularną. W 1928 roku została przedstawiona przez norweskiego naukowca Karla Marstrandera. Poparł go w 1929 roku skandynawski badacz Magnus Hammarström, uzupełniając tę teorię założeniem, że runy pochodzą ze zmieszanego alfabetu północnoetruskiego i ogamicznego. Większość uczonych uważa tę teorię powstania run za najbardziej azjatyckaUważa się, że alfabet Lidyjczyków, który powstał z fenickiego, ma wiele liter graficznie podobnych do run. To pismo zanika w III wieku i mniej więcej w tym samym czasie runy pojawiają się w Europie. Niektóre symbole runiczne mają analogie w alfabecie semickim, na przykład runy Gebo, Berkana, Inguz (w wersji skandynawskiej) znajdują się w skrypcie nietradycyjneW latach 1930–40 w Niemczech opracowano teorię Urrunena (teoria prarun), sugerującą, że runy pochodzą od niektórych prarun, z których swój początek wziął alfabet semicki i wszystkie inne alfabety świata. Teorię tę opracowano wyłącznie w celu germanizacji alfabetu, więc nie można jej uznać za wiarygodną. Przychylny teorii nietradycyjnej był również szwedzki profesor Sigurd Agrell, który wierzył, że runy pojawiły się w I wieku i były pierwotnie swego rodzaju szyfrem. W 1932 r. zasugerował, że runa f (Fehu) była ostatnia, a nie pierwsza w runicznym alfabecie. Świat nauki nie zaakceptował tej teorii, ale znalazła ona wielu zwolenników, między innymi Thomasa Karlssona, autora słynnej książki Runy i nordycka mitologicznaSkandynawskie mity opisują sposób, w jaki bóg Odyn otrzymał runy. Uznał, że aby posiąść wielką mądrość, trzeba być zdolnym do wielkich poświęceń, po czym przebił się włócznią i spędził na Drzewie Świata Yggdrasil dziewięć dni i nocy bez jedzenia i wody. Za swoją ofiarę Odyn został nagrodzony: olbrzymi Beltorn podszedł do niego, napoił go miodem oraz wręczył mu tajne znaki – runy. Jest o tym mowa w jednej ze zwrotek Eddy starszej, poetyckiego zbioru świętych pieśni o bogach i bohaterach mitologii nordyckiej:Wiem, że wisiałemw gałęziach na wietrzedziewięć długich nocyprzebity włócznią,poświęcony Odinowijako ofiara z siebie,na drzewie tym,korzenie którego są ukrytew trzewiach mnie nie karmił,nikt mnie nie poił,spojrzałem na ziemię,podniosłem runy,jęcząc, podniosłem –i spadłem z dalej:Znajdziesz runyi zrozumiesz znaki,najsilniejsze znaki,najmocniejsze znaki,Chroft je pomalował,a bogowie stworzylii Odin je wyciął.(The Speech of the High, 138–39, 142, tłumaczenie Korsun)Istnieją dwie wersje sposobu, w jaki runy trafiły ze świata bogów w ludzkie ręce. Dowiadujemy się o tym z Pieśni o Rigu, jednego z wierszy eddyjskich, które są warte przeczytania przez wszystkich zainteresowanych runami. Uważa się, że bóg Heimdall pod postacią Riga przekazał runy swemu następcy o imieniu Kon. Według innej wersji, Rig to sam Odyn. Jeśli zaakceptujesz tę wersję, okazuje się, że to sam najwyższy bóg dał ludziom istnieje tylko jeden skrypt runiczny zaakceptowany przez naukę. To jest futhark – seria starożytnych symboli germańskich i skandynawskich (starszy futhark), a także wywodzące się z nich: runy północnoamerykańskie (anglosaskie), islandzkie i duńskie (młodszy futhark). Istnienie runicznych alfabetów innych narodów jest wątpliwe. Powinni o tym pamiętać szczególnie wielbiciele run węgierskich, tureckich i innych, w tym „run aniołów”. Uważa się, że tylko symbole futhark są w stanie zmienić świat, ponieważ bóg Odyn dał je ludzkości, a wszystkie inne alfabety zostały wymyślone przez ludzi i nie posiadamy informacji o ich boskim się z magiczną wersją pochodzenia run, ponieważ postrzegam magię jako integralną część życia abstrakcyjne jest tym, co wyróżnia człowieka spośród innych istot żywych. To dzięki temu myśleniu pojawiły się obrzędy religijne i magiczne praktyki (moim zdaniem są one tym samym). Człowiek jest racjonalnym i pragmatycznym stworzeniem, ale jednocześnie ludzie wierzą w zjawiska nadprzyrodzone od wielu tysiącleci, a z upływem czasu wiara ta nie słabnie, a wręcz przeciwnie – stale rośnie w siłę. Zgodzisz się, że skoro tak się dzieje, to rzeczywiście jest w tym sens. Gdyby magia nie przynosiła oczekiwanych efektów, nie byłaby tak popularna. Człowiek może zostać oszukany raz, dwa razy, ale jeśli upewni się, że został ponownie okłamany, nie będzie już ci wierzył i opowie setkom innych ludzi o swoich magii nie ma nic nadprzyrodzonego, ponieważ człowiek jest z natury tworzymy coś, obojętnie, czy to będą dzieła sztuki, muzyka czy nowy przepis na ciasto, zmieniamy się, a także zmieniamy świat wokół nas. Ten akt stworzenia jest właśnie esencją magii. Gdy jesteśmy w stanie twórczych poszukiwań, zmieniamy swój stan psychiczny, myśli, emocje, zachowanie. Dzięki temu nasza percepcja się rozszerza: patrzymy na świat z innej perspektywy i zauważamy możliwości, które wcześniej były dla nas ukryte lub po prostu niewidoczne. I dostajemy więcej, nasze plany są realizowane, a nasze cele stają się osiągalne. To samo dzieje się, gdy odprawiamy rytuał lub tworzymy ligatury runiczne. W zmieniony stan świadomości wchodzimy poprzez lekki trans lub medytację i uwalniamy w ten sposób ukryte zasoby naszej psychiki. Magii nie można zabrać z zewnątrz ani zgubić, ponieważ jest już w nas i składa się z woli, rozumu i ukierunkowanego działania. W odniesieniu do run wszystko da się wyjaśnić bardzo prosto: mocą naszego umysłu tworzymy ligaturę w procesie konstruowania informacji, jeśli chodzi o problem, świadomie zmieniamy nasze podejście do sytuacji i za pomocą logicznych i zrozumiałych działań osiągamy zamierzony rodzaj magii działa w ten sposób. Pozostańmy jednak przy chwili obecnej nie mamy szczegółowego opisu znaczeń i sensu run opracowanych przez starożytne ludy północne. Pierwotnymi źródłami tych informacji są tak zwane wiersze runiczne: islandzki wiersz runiczny, norweski wiersz runiczny i anglosaski wiersz tych wierszach wskazana jest kolejność run w alfabecie, niektóre informacje na temat znaczenia symboli i połączeń asocjacyjnych. Ale ta wiedza jest niewystarczająca i wyrażona głównie w metaforach (co jest charakterystyczne dla poezji skaldycznej). Ponadto same wiersze zostały spisane przez chrześcijanina, człowieka dalekiego od starożytnych tradycji, kilka wieków po rozprzestrzenieniu się run, co oczywiście pozostawiło ślad w interpretacji i prezentacji kilka opcji tłumaczenia wierszy runicznych. Początkowo były one tłumaczone z prastarych języków (stara norsa – stary norweski i pragerm – pragermański) na współczesny język niemiecki i norweski, następnie na angielski, a ostatecznie – na język rosyjski. Ze względu na dużą liczbę poprawek tekstu i użycie różnych nazw w starożytnych wierszach dla tych samych symboli nawet teraz istnieją różnice w nazwach niektórych run. Na przykład:• niemiecka nazwa: Berkana• anglosaska: Beork• staronordycka: BjarkanNiektóre informacje na temat praktycznego zastosowania run znajdują się w pieśni Eddy starszej zatytułowanej Mowa Sigrdriwy. Został w niej opisany sposób, w jaki walkiria Sigrdriwa odkrywa magiczne znaczenie run władcy Sigurdowi. W zwrotkach 6–13 opisano 8 grup runicznych:5. Klonowi tinga daję napój,pełen siły i wielkiej chwały;są w nim pieśni magicznei runy niosące uzdrowienie,zaklęcia pomyślności,i radości Runy zwycięstwa,skoro do niego dążysz –wytnij je na rękojeści mieczai oznacz dwa razy imieniem Türa!7. Runy piwapoznajcie,by oszustwa nie były wam straszne!Połóż je na róg,na ręku nakreśl,runę Naud – na róg,strzeż się podstępu,wrzuć cebulę w wilgotne miejsce;z pewnością nie zostaniesz upojonymagiczną Poznaj runy towarzyszące narodzinom,jeśli chcesz być pomocnym podczas porodu!Nanieś je na dłoń i ściśnij nadgarstki,nawołując do Runy przypływu poznaj,aby pomagać pływającym statkom!Narysuj te runy na nosie, na sterzei wypal na wiosłach –niech groźne czarne faleszkód nie Runy leczniczedo uzdrowienia poznać powinieneś;na pniu, który gałęzie kieruje na wschód –wytnij je na Poznaj runy mowy,jeśli nie chcesz poznać smaku zemsty!Są wymyślane,są zestawiane,są splatanetam, gdzie ludzie powinniczynić Poznaj runy myśli,jeśli mądrzejszym chcesz się stać!Chroft je rozwiązał,wymyślił je z wilgoci,która kiedyś wyciekłaz mózgu Cheiddraypnira i rogu Hoddrofnira.(Tłumaczenie Korsun)Na podstawie przytoczonego wyżej fragmentu nie można powiedzieć nic konkretnego o praktycznym użyciu run, ponieważ tekst zawiera jedynie nazwy grup runicznych i wskazówki, do czego są może była to zaszyfrowana wiadomość, ale niestety, nikt nie może jej potwierdzić ani odrzucić. Zarówno Sowilo, jak i Tiwaz można nazwać runami zwycięstwa, a Anguz i Laguz – runami myśli. Dlatego w oparciu o podstawowe źródła możemy jedynie budować założenia i nic praktyczne użycie run rozpoczęło się w 1982 roku po opublikowaniu książki o wróżbiarstwie runicznym autorstwa Ralpha Bluma Księga run. Przewodnik użycia starożytnego Orakułu: Runy Wikingów. Ralph Blum nie był poważnym historykiem ani badaczem, a same runy wraz z kilkoma kartkami zawierającymi opisy ich znaczenia znalazły się w jego posiadaniu przypadkiem. Początkowo odłożył je na bok, ale po pewnym czasie wrócił do nich. Blum zaczął szukać dostępnej literatury na temat pochodzenia i użycia run, a jednocześnie studiował chiński system I Ching, wierząc, że gdy zgłębia się jeden system, logiczne jest posiłkowanie się znajomością wyraża ideę, że każda runa jest osobnym magicznym znakiem o pewnych właściwościach i mocy. Zasugerował użycie 25. pustej runy do wróżenia. Interpretacja symboli proponowana przez Bluma różni się nieco od współczesnych; niektórzy runolodzy nie zalecają pracy z pustą Blumie pojawiło się wielu autorów piszących aktywnie o wróżeniu z run i ich użyciu w magii. Pod koniec lat 90. ubiegłego wieku praktyczna praca z tymi starożytnymi symbolami nabrała nowoczesnego wyglądu, a obecnie jest w niej miejsce zarówno na przewidywania, jak i na użycie kombinacji run jako magicznych weszły do mojego życia na początku lat 90. wraz z czasopismem „Nauka i religia”, a nieco później – z doniecką gazetą „Magia”. Być może dzięki prostej rekomendacji narysowania run Fehu i Othala na kawałkach skóry i noszenia ich w portfelu moja rodzina praktycznie nie odczuła negatywnych skutków kryzysu runy i skrypty zyskują coraz większą popularność – zwłaszcza kombinacje run posiadające określone właściwości. Są one również nazywane formułami. Należy zauważyć, że autorzy tych kombinacji tworzyli je dla własnych potrzeb, więc nadawali runom znaczenie odpowiadające ich sytuacji. Dlatego nie dziwi fakt, że kombinacje runiczne nie zawsze działają i nie u kto uważa się za eksperta od run, próbuje je sklasyfikować i odnieść do obiektów ożywionej i nieożywionej natury, elementów, postaci mitologicznych, kolorów, dźwięków itp. Trudno powiedzieć, na ile to wszystko ma sens, ponieważ nie wiemy, czy podobne analogie i wzajemne połączenia były używane w starożytności. Takie porównania i interpretacje są indywidualne i często różnią się między interpretacje run za pomocą logiki i subiektywnej percepcji wywodzą się z tekstów starożytnych wierszy, znaczenie run starszych futharków pochodzi od młodszych, z biegiem czasu wzbogaconych i coraz bardziej zrozumienie jakiejkolwiek runy może nieznacznie różnić się od interpretacji innych praktykujących. Warto przyjąć za dogmat jedynie znaczenia symboli z wierszy runicznych, a wszystkie inne wersje należy interpretować jako subiektywne warianty poznania tego 2. FUTHARK I JEGO STRUKTURAAtt 1FehuURUZTHURISAZANSUZRAIDHOKENAZGeboWUNJOAtt IIHAGALAZNauthizISAJERAEIHWAZPERTHOALGIZSOWILOTIWAZBERKANAEvazMANNAZLAGUZINGUZDAGAZOthalaRuny – identyfikatory do konstruowania formułRuny służące do identyfikacji konkretnych osóbRuny reprezentujące grupy ludziRuny miłości i relacjiRuny dla ochronyRuny wykorzystywane do ochrony przed złemRuny wpływające na zwiększenie poziomu energii i kierunki jej działaniaRuny dla finansowego i materialnego dobrobytuROZDZIAŁ 6. PRAKTYCZNE WYKORZYSTANIE RUNDlaczego runy pomagają?Podstawowe kategorie i terminyMetody pracyWarunki pracyMagiczne wyposażenieKombinacje run we współczesnej praktyceJak wybrać odpowiedni rozkładNanoszenie run pod ich wpływemKiedy stosować runy?Gdzie stosować runyNa co nanosić runyZa pomocą czego nanosić runyW jaki sposób rysować runyAktywacja i dezaktywacja runicznych rozkładówOmówienie rozkładów runicznychGdzie przechowywać rozkładyAktualizacja runicznych rozkładówCzas pracy rozkładuRytuał nanoszenia runRytuał poświęcenia wpływu run za pomocą siły żywiołów Najważniejsze słowiańskie runy – znaczenie Tak jak większość pradawnych plemion, Słowianie wierzyli, że światem rządzą moce dobra i zła. Wśród bogów i bogiń są tacy, którzy pomagają ludziom i troszczą się o nich, ale i ci, którzy wyrządzają krzywdę i są przerażający. Ogólnie o Słowianach Kogo możemy nazywać Słowianami? Uogólniając Słowianami możemy nazwać grupę ludów indoeuropejskich posługujących się językami słowiańskimi, o wspólnym pochodzeniu, podobnych zwyczajach, obrzędach czy też wierzeniach. W dzisiejszych czasach kiedy mówimy o Słowianach mamy na myśli głównie kraje środkowej lub wschodniej europy takie jak: Polska, Czechy, Słowacja, Słowenia, Rosja, Ukraina czy Białoruś. Religia Słowian Religia Słowian miała wielkie znaczenie w ich życiu codziennym. Kształtowała ona całe przyszłe pokolenia, a tym samym możliwe, że też naszych przodków. Niestety nie zachowało się wiele wzmianek o wierzeniach starożytnych Słowian. Dlaczego? W efekcie zderzenia kultury, pomiędzy prastarymi Słowianami a chrześcijanami. Chrześcijanie powoli wyparli pierwotne wierzenia i zastąpili je nowymi. Oczywiście nie nastąpiło to szybko, i tak na prawdę, wiele osób zaczęło łączyć te 2 religie – sporo nauk, świąt a także symboli Słowian, związało się z naukami chrześcijańskimi. Do naszych czasów niestety nie dotrwało wiele (większość) z dawnych zwyczajów – pozostały nam jedynie wzmianki na temat niektórych praktyk religijnych, imion bogów, przesądów czy symboli (znaków) jakich używali ludzie zamieszkujący, między innymi tereny dzisiejszej Polski. Symbole Słowiańskie i ich znaczenie Głównym źródłem symboli, tak jak w większości starożytnych przypadków była religia. Niestety, przez wspomniane już wcześniej przyczyny, pozostały nam jedynie niejasne wzmianki o symbolach, używanych przez starożytnych Słowian – jednak ciągle możemy wysnuć pewne podejrzenia, co do konkretnych symboli – ich znaczenia, a rzadziej już historii. Bardzo często Symbole Słowiańskie wiązały z oddawaniem czci konkretnym bogom (Znak Walesa) lub też z odpędzaniem złych sił (Symbol Peruna – Odpędzanie Piorunów) czy też demonów. Wiele ze znaków symbolizowało także ważne w życiu codziennym i duchowym rzeczy (Swarzyca – Słońce, Nieskończoność).
Runy czarownic są wykonywane ręcznie, zazwyczaj przez osobę, która będzie ich używać, ponieważ kamienie muszą być połączone z osobą, która będzie grać. Mogą być wykonane z kryształów wróżbiarskich, małych kawałków drewna i różnych innych naturalnych materiałów. Liczy się intuicja i energia, która jest w nie włożona.Runy nordyckie istnieją już od prawie 2 tys. lat. Staronordyjskie słowo „run” znaczy tyle samo co „tajemnica”. I nie da się ukryć, że po dziś dzień pismo runiczne stanowi dla nas nie lada zagadkę. Runy germańskie, runy nordyckie Według znanych definicji, runy to stworzony na początku naszej ery alfabet, który był używany do zapisu przez ludy germańskie. Układ run ma nawet swoją własną nazwę – futhark, która powstała od pierwszych liter występujących w ustalonym porządku. Na początku futhark (który teraz nazywany jest „starszym”) posiadał 24 litery i w zasadzie używały go wszystkie plemiona germańskie. Jednak nieuniknione zmiany językowe doprowadziły w końcu do tego, że w VIII wieku wykształcił się nowy, skrócony futhark, liczący zaledwie 16 znaków (obecnie zwanym „młodszym”). Z „młodszego” futharku korzystali wyłącznie Skandynawowie – a więc Wikingowie. Futhark „starszy” i Futhark „młodszy” Runy nordyckie należą do grupy pism epigraficznych, a więc takich, które zapisuje się w twardym materiale: żłobi w kamieniu, czy też wycina w drewnie. Jak powstały runy? Jest kilka teorii na temat tego, dlaczego Germanie stworzyli swoje własne pismo. Najbardziej rozpowszechniona hipoteza twierdzi, że mogli oni poznać litery u Rzymian, co doprowadziło u nich do chęci zapisywania słów na własny sposób. Nie tak całkiem dawno pojawiła się nowa teoria na temat ich powstania. Zakłada ona, że pismo runiczne miało powstać na północy, prawdopodobnie na terenach dzisiejszej Danii. Miało ono zostać stworzone przez jednego wykształconego człowieka, który dobrze znał łacinę i grekę. Zwolennicy tej teorii przypominają, że odkryliśmy zaledwie kilkaset zabytków z okresu „starszego” futharku. Powstawały one w przeciągu około 500 lat. Jak na tak długi okres to dość niewiele. Wytłumaczenie jakie się nasuwa jest następujące: pismo pierwotnie nie było przeznaczone do komunikacji, lecz do swego rodzaju symbolu określającego status elit. Istnieje również luźna hipoteza, która jest oparta na pradawnych wierzeniach ludzi oraz pieśniach Hávamála , że runy wynalazł i podarował ludziom sam bóg Odyn. Zastosowanie run Niejasna historia run wiąże się z równie niejasną kwestią dotyczącą ich zastosowania. Od dawna toczy się spór pomiędzy osobami, które przypisują runom przede wszystkim właściwości magiczne, a tymi, które uważają, że służyły one głównie do komunikacji. Są jeszcze tacy, co uważają, że jedno wcale nie wyklucza drugiego. W początkowym okresie „starszego” futharku runy były naprawdę rzadkością. Można więc założyć, że zapewne uważano wówczas, że inskrypcja runiczna nadawała przedmiotom specjalną moc. Runy znajdowały się głównie na różnego rodzaju amuletach, biżuterii, kielichach, brakteatach, a nawet broni. Wiadomo także, że runom przypisywano moc uzdrawiającą. Wiąże się to z faktem, że każda z liter miała swoją nazwę, która z kolei miała przypisane jakieś znaczenie w białej lub czarnej magii. Przyjmowano również, że są mają silne właściwości magiczne, które są bardzo pomocne w odczynianiu różnego rodzaju klątw i uroków. Najbardziej popularnym miejscem do zapisywania runów były kamienie. Takie działanie miało na celu odpędzenie złych sił lub ustanowienie proroctwa. Runy miały być podobno także malowane, jednak ponieważ farba stosunkowo szybko zanikała, w tym temacie jesteśmy skazani jedynie na domysły. Runy nordyckie – znaczenie run Każdy ze znaków runicznych ma swoją unikalną nazwę, dźwięk, kształt i znaczenie: Wszystkie nazwy i dźwięki zostały sklasyfikowane w 1500 roku w Islandzkim Poemacie Runicznym. Poemat ten przetłumaczono i opublikowano dopiero w 1915 roku. Każdy wers w tym utworze prezentuje dźwięk i nazwę symbolu oraz jego znaczenie. Wydawać by się mogło, że wraz z nastaniem chrześcijaństwa, pismo runiczne szybko zniknie. Mimo to runy funkcjonowały w powszechnym obiegu do XV wieku, a w niektórych rejonach Norwegii nawet do XVIII wieku. Można je odnaleźć w starych, skandynawskich kościołach. Istnieją nawet napisy na płytach nagrobnych, które są wykonane pismem łacińskim oraz runicznym. Dzisiaj runy są istotnym dziedzictwem kulturowym Skandynawii. ayIpQ89.